Leef!

Laura Maaskant beschrijft in het boek LEEF! haar strijd met kanker niet alleen als een medische ziekte, maar ook als een psychologische. Ze vertelt over de fasen van ontkenning, woede, verdriet en acceptatie die ze doormaakte toen ze op veertigjarige leeftijd voor de tweede keer te horen kreeg dat ze kanker had. Met eerlijkheid en humor beschrijft ze zowel haar angsten als haar dagelijkse pleziertjes, die haar kracht geven tijdens deze moeilijke periodes. Het zijn deze momenten van vreugde waarover Laura nadenkt wanneer ze overweegt of ze een behandeling zal accepteren of niet. Dit boek is een eerlijk verslag van iemand die niets meer te vrezen heeft: Laura's levensverwachting is door haar ziekte met enkele jaren verkort; er is geen genezing voor en ze leeft er nu al veertien jaar mee. Maar dit betekent niet dat ze haar dood passief zal aanvaarden; vanaf nu wil ze zo intens mogelijk leven met aandacht voor elk detail in het leven.